خیلی وقت پیش ،ماهی قرار بود برای پست های دورهمی رمز بده ،توی پرشین بلاگ که نمیشد کامنت خصوصی بزاره این شد که همون آدرس رو اینجا ساختم .اون روز فکرش رو هم نمیکردم یه روز دلم بیاد از بلاگ انار بیام بیرون ولی چند ماه بعد با بی رحمی نشستم جراحی اش کردم .یک عالمه از پست ها رو حذف کردم و حالا هم خیلی راحت گذاشتمش همون جا و اومدم .
من خیلی زود ریشه میدوونم ،ریشه های قوی ،توی هر شرایطی،حتی توی وبلاگ یک نفره خودم .
خوش حالم که دیگه بعد از هر کامنتی که میزارم کسی نمیاد ریشه یابی کنه که من که اِلَم چرا بِل رفتار کردم !
ماهی حالا وبلاگش رو بسته و رفته ولی همیشه سر سجاده های من و توی دعای آخر چهارشنبه هام هست .